Man vs Logroño

Hortxe duzue. Don Quijote de la Mancha-ren alegoria modernoa. Logroño hiriaren arazoak Bear Grylls abenturazalearen ikuspuntu hipotetikotik.

Valbuena inguruko analisia

Analisia

MASA eta LEBITAZIOA

Grabitate ezaren expresio maximoa masa+lebitazioa badira, kontzeptu hau azken punturaino eramateko biderik ulergarriena masaren pertzepzio maximoa da.

District 9 pelikulan azaltzen den bezala, espazio ontzia Johanesburgoko zeruan flotatzen dagoen objetu estatiko bat da, pelikula osoan presentzia garbia du. Baina hau ez da beste edozein alien pelikulatan bezala objetu kompaktu eta teknologikoki aurreratua, burnizko piezaz goitik behera josita dagoen alderantzizko mendi bat da, eta edozein momentutan funtzionamendua utzi eta behera eroriko dela dirudi. Elementu ezberdinen masifikazio honek eta sentsazio honek ematen dio benetako pisua objetu honi. Zerbait garbiagoa, simpleagoa eta eboluzionatuago balitz ez luke sentsazio ori emango.

Ondorioz gure lanera barneratuz, hau da nire KUBOaren kontzepzioa, ez kuboa soilik elementu kompatu bezala baizik eta kuboaren suntsipena eta honen reagrupazioa, elementuen pillaketak honen masa pertzepzioa handitzen duelraik. Moduetako bat honako hau izango zen.

El cielo sobre Berlin

El cielo sobre Berlinen, gehien atentzioa deitu didan elementua musikarena izan da, non aingeruak ageri zirenean musika zerutiarra errepresentatzeko ahots koro bidez errepresentatzen zen, melodia arin eta epikoen bidez. Eta aldi berean gizakiak eta euren pentsaerak ematen zirenean, melodia astun ta itsaskorrak entzuten zren, batezere biolontxelo melodia bidez. Kontraste interesgarria iruditu zitzaidan.

Eta noski, aingeruak mundua perzibitzeko zuten modua zuri beltzean zen eta ez ziren munduko plazer bat er sentitzeko gai, hau ikusleari kolorearen pertzepzioaz sentitzeko aukera ematen zaio, non aingeru protagonistak gizatasun apur bat irabazten duen bakoitzean flash kromatiko bat izaten du, azkenik gizaki billakatu eta mundua den bezala perzibitzera iristeraino.

Hedwig and the angry inch

Bi pelikulak komentatzeko, zail egin zait zein puntutatik egin behar nuen komentatzeko bidea, ondorioz pertsonalki atentzioa deitu zidana komentatzea erabaki dut, nahiz eta ez izan arkitekturarekin erlazio zuzena.

Lehen pelikula, Hedwig and the angry inch, nahiz eta oraindik, berriz ikusi ondoren ez nahiz gai azken kantan (bueno kantu multzoan) gertatzen diren karakterizazio aldakeak ulertzeko, gehien aditu zidan elementua pelikulako tema printzipala da. Mitologiaz josia eta aldi berean konturatu nahiz zientziari eta teoria ebolutiboari izugarrizko keinua dela.

Bertan atentzioa deitzen didana 1:35 minutuko eszena da, non antzin lurreko gizaki oiek sakabanatuak norabide ugaritan mugitzen agertzen direnean. Horren nire interpretazioa lurrean hasieran sortu ziren lehen bakteriak edo celulakmugitzen dira, korronte askotan “caldo de la vida“ bezala ezagutzen dena. Gizakiak unitate absolutu bezala adierazten dira eta es dute ezeren beharrik, nolabait esanda paradisuan daude complementatu egiten baitira.

Are gehiago unitate bakoitzaren errepresentazioa zelula mota ezberdintzearekin parekatzen da, cromosomak XX, XY eta teorikoki eman daitekeen YY. Honen ondoren bigarren zatia ematen da, non unitate bakoitza bitan banatzen da Zeusen eskutik, hau lurrean eman zen lehen erreprodukzioarekin komaratzen dut, mitosia, zelula batetik bi ateratzen dira. Hasiera hasierako itsaso primigenio hontan eman zen fenomenoa. Kantuan zuten osotasuna galtzearekin osotasunaren falta somatu eta honen beharra izango dutela dio. Amodioaren dilema hasiera hasieratik ematen den arazo bat dela adieraziz.